Ateşi Çalmak

Taşlara kaldık. Masallara itibar ediyoruz. Koltuk derdine düştük. Ruhumuz kurudu. Çareyi çağların medeni ruhunda, özgür rüzgarların sesinde, gür ağaçların dalında değil, gözyaşlarıyla ve masumların kanında aramakla vakit öldürüyoruz. Havanda laf öğütülüyor. Doğruların önünü kesiyor. Hüküm dağına ateş taşıyoruz. Sevginin dili yerine nefret dilini kullanıyoruz. İnsanca sevgiyi hatırlatacak ne varsa düşman ilan ediliyor. Taşlara kaldık, güneşi balçıkla sıvıyor, insanların gözlerine mil çekiyoruz. Karanlık aydınlığa savaş açtı. Maviliğe açılan aydınlık, gökyüzünde süzülen özgür kuşların ruhundan esinleniyor. Şimdi gökyüzü karalar bağladı. Umut beklemek değil, ruhun ve aklın rehberliğinde karanlıkta ışıldayacak ateşi yakmaktı.

Can Ezgin

Telif Hakkı Saklıdır.