Gezgin ve Yazgı

Yazgı nedir? "Gezgin, kısık cansız sesiyle"... "Bazen nasıl olduğunu anlamadığımız bir anda ruhumuzu yollarda, patikalarda koştururken, yürürken, sürünürken buluruz. Nedendir bilinmez, artık yaşadığımız yere ait değilizdir. Uzaklar sizi çağırır. Nedensiz, bu anlamsız yolculuğa çıkılmalıdır. Yola çıkılması gerektiğini en iyi siz bilirsiniz. Siz ya da bir başkası bu yolculuğa çıkmaya mahkûmdur. Bu her zaman böyle olmuştur. O yolları yürüdükçe anlam dediğimiz şey ardımızdan gelecektir. Tıpkı bir gölge gibi peşimizi bırakmayacaktır. Günü geldiğinde gölgenizle aynı adımı atacağınız o saat kapınıza dayanacaktır. O saatten sonra anlamlı gibi görülen her şey anlamını yitirmiş ve hayatın akışı başka başka anlamlara gebe kalmıştır. İşte bu akışa yazgı diyoruz. O saat geldiğinde gönül kapınız kapanınca başka gönül kapıları açılacaktır." Gezgin yazgıya soruyordu. "Bu pejmürde yollara yolum niye düştü? Söyle bana yazgı, seni can kulağıyla dinliyorum. Ey yazgı"…

Yazgı nidaya gelmişti. Yolunu şaşırmış gezgine usul usul seslendi. Duyduklarına inanamayan gezgin yol kenarında durdu. Bir yandan yazgının sesini dinlerken diğer taraftan yakıcı güneş başına vuruyordu. Harareti artmış olduğu sırada susuzluğunu giderecek bir armut ağacının yanında durmuş olduğunu fark etmişti. Ağaçtan kopardığı armudu iştahla yemeye başlamıştı. Yazgı o sırada susmuştu. Gezgin ne yapacağını bilmez halde şaşırmış… Zihni, yazgının son cümlelerini hatırlamakla meşgulken, gaipten duyduğu o sesin son cümlelerini anımsadığında iş işten geçmek üzereydi.

Yazgının son söyledikleri şöyleydi. "Burası senin için her şeyin bittiği yer." Yazgın burada noktalanıyor. Senin hikâyen armut ağacının dibinde noktalanacaktı. Boğazına kaçan bir armut parçası nefesini tıkamış ve oracıkta ne olduğunu anlamadan gezgin olduğu yere yığıldığı gibi kalmıştı. Hiç bitmeyecekmiş gibi sanılan yollar bir anda noktalandığı gibi gezgin gölgesiyle birlikte aynı adımı aynı anda atmıştı.

Can Ezgin 

Telif Hakkı Saklıdır.