Gövdemizin Kafesi

Can Ezgin
25 Nis
1 dakikada okunur

Güncelleme tarihi: 28 Nis

Karardı ellerimiz. Gözlerimizin akı kızardı. Ve biz, ölüm bekçileri, yaşadığımızı varsaydığımız insan halleriyiz. Şimdi, zihnimiz darmadağın ediyor ellerimizi. Tozların içinde kalakaldı yüzlerimizin farı. Katılaşan ruhumuz, gövdemizin kafesine çöreklendi.

Can Ezgin

Telif Hakkı Saklıdır

Son Yazılar

Yorumlar

En İyi Hikayeler

Sanatın Işığında: Yıkımdan Doğuma

İlkel içgüdüler, bastırılmak için değil, yaratıcı yapılarla doğru şekilde bütünleşmek için vardır. Sanat, bu öz duygulara ışık tutarak, onları yıkıcılıktan çıkarır ve doğurgan bir güce dönüştürür.

26 Eyl1 dakikada okunur

Kasabanın Köşesinde

Kasabanın bir köşesinde, estetik kaygıları bir türlü bir kenara bırakamamış bir sanatçı yaşardı. Bu sanatçı, geceleri rüyalarında ateşi; sabahlarıysa gökyüzünde uçan kuşların gagalarında ona çiçekler getirmesini izlerdi. Bir gün, bu yoğun duygular arasında, içinde estetik kaygıların kıpırdadığını fark etti.

15 Eyl2 dakikada okunur

Bölünmüşlük Seremonisi

Bazen, bu kafesin içinde yaşadığımızı unuturuz. Derin bir nefes alınca her şey bir araya gelir. Bizi geriye iter. Duvardan sızan bir ışık yoktur; o zifiri karanlık her köşeyi sarar. Varlığımız, sabit sınırlar içinde bir çırpınış gibidir.

25 Ağu1 dakikada okunur

Yorumlar

Sanatın Işığında: Yıkımdan Doğuma

Kasabanın Köşesinde

Bölünmüşlük Seremonisi

Sevginin adı yürek yarası... Yok sayılmasaydı dünyanın geri kalanı, katıksız sevgi herkese yetecekti.

Can Ezgin