Yazılarım 

Sorularını kendine sormaya başladığında, cevaplar yüreğini kucaklar ve korkuların kanatlanır. İçinde biriken kaygılar ve belirsizlikler artık seni esir edemez.

Bizler birer tohumuz; dallarımızı evrenin gelişine, alan açarak uzatmalıyız. Ne yazık ki tam tersi oluyor; dallarımız, birbirine sarılan; özgürlüğümüzü daraltan, nefesimizi kesen bir sarmaşığa dönüşüyor.

Kadim bir sözle, günü gelince açılıyor perdeler... Halkın, gerçeklerle baharı karşılayan dili. Bu söz, zamanla yoğrulmuş bir bilgelikten...

İlkel içgüdüler, bastırılmak için değil, yaratıcı yapılarla doğru şekilde bütünleşmek için vardır. Sanat, bu öz duygulara ışık tutarak,...

Aklımız, tıpkı bir ışık gibi, çevremizi ve dünyayı nasıl algıladığımızı aydınlatır.

İyilik, içten ve karşılık beklemeyen bir duygu olarak varlık bulur, yapılan bu davranış zamanla unutulur, göz ardı edilir.

Evrenin ruhunu keşfetmek, yalnızca bir bilgi ya da yüzeysel bir gözlem süreci değildir; bu, insanın duygusal dünyasıyla evren arasındaki...

Yanlışların çocuğu, doğruların efendisi öznenin varlığı ile mümkün hale geliyor. Can Ezgin

Değişiyor, dünya değişiyor. Buna bağlı olan yaşam şeklimizde değişiyor!

Tiyatro, sosyal hayatın gerçeklerini sahneye taşıdığı gibi aynı zamanda bir sanat dalıdır.

Yaşamın hızı, sözlerimizin önüne geçti...

Dünyanın kalbini yorduk. Bu gezegenin evrene ait bir ruhu olduğunu görmezden geliyoruz!